آیا صابون می تواند باعث عفونت قارچی شود؟

عفونت قارچی چیست؟

ناحیه واژن ترکیبی از باکتری های سالم وکاندیداسلول های مخمری که به طور بی ضرر در داخل واژن و بیرون روی پوست ترکیب می شوند. این سلول های مخمر به طور طبیعی در دهان، گلو، روده و واژن زندگی می کنند بدون اینکه مشکلی ایجاد کنند.

اما تغییرات در محیط واژن می تواند منجر بهکاندیدااز تعداد و پیشی گرفتن از سلول های سالم. این به نوبه خود می تواند منجر به عفونت قارچی شود. بیش از 20 گونه مختلف وجود داردکاندیدامخمر. رایج ترین نوع که باعث عفونت قارچی می شود نام داردکاندیدا آلبیکنس.

آیا صابون می تواند باعث عفونت قارچی شود؟

بله، صابون به طور بالقوه می تواند در ایجاد عفونت های مخمری نقش داشته باشد، به ویژه زمانی که تعادل طبیعی باکتری ها و مخمرها را در بدن مختل کند. در اینجا یک توضیح مفصل است:

1. بر هم خوردن تعادل pH: واژن به طور طبیعی سطح pH کمی اسیدی را حفظ می کند که به مهار رشد باکتری های مضر و مخمرها کمک می کند. بسیاری از صابون های تجاری، به ویژه آنهایی که حاوی مواد شیمیایی یا عطرهای خشن هستند، می توانند این تعادل ظریف pH را مختل کنند. هنگامی که تعادل pH مختل می شود، محیطی ایجاد می کند که برای رشد بیش از حد مخمرهایی مانند کاندیدا آلبیکنس مساعدتر است که منجر به عفونت قارچی می شود.

2. حذف باکتری های مفید: برخی از صابون ها به اندازه کافی قوی هستند که نه تنها باکتری های مضر را از بین می برند، بلکه باکتری های مفیدی را نیز که به کنترل رشد مخمر کمک می کنند، از بین می برند. این باکتری های مفید مانند لاکتوباسیل ها موادی تولید می کنند که مانع از رشد مخمر می شوند. هنگامی که این باکتری ها تخلیه شوند، مخمر می تواند راحت تر تکثیر شود.

3. تحریک و التهاب: مواد شیمیایی و عطرهای موجود در بسیاری از صابون ها می توانند بافت های ظریف واژن و فرج را تحریک کنند. این تحریک می تواند باعث ایجاد ریز اشک در پوست شود و آن را بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های قارچی کند. علاوه بر این، پاسخ التهابی بدن به این محرک‌ها می‌تواند تعادل طبیعی میکروارگانیسم‌ها را در واژن مختل کند.

4. باقی مانده: حتی صابون های ملایم نیز می توانند بقایایی از خود به جای بگذارند که ممکن است محیط واژن را تغییر دهد و آن را برای رشد مخمر مفیدتر کند. باقیمانده صابون همچنین می تواند زمینه پرورش مخمر و باکتری را فراهم کند و این مشکل را تشدید کند.

5. حساسیت فردی: برخی از افراد ممکن است نسبت به مواد تشکیل دهنده صابون های خاص حساسیت بیشتری داشته باشند و این امر آنها را مستعد ابتلا به عفونت های قارچی می کند. چیزی که ممکن است برای یک فرد مشکلی ایجاد نکند، می تواند واکنشی را در فرد دیگر ایجاد کند.

علائم عفونت قارچی چیست؟

علائم عفونت قارچی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد ممکن است عفونت قارچی داشته باشند و هیچ علامتی از خود نشان ندهند.

برای کسانی که علامت دار هستند، علائم بالینی رایج شامل خارش، سوزش در هنگام ادرار، درد در حین رابطه جنسی، و درد یا التهاب در اطراف واژن و فرج (دهانه واژن) است. شدت این علائم از خفیف تا شدید متغیر است. برخی از زنان نیز ترشحات غلیظ، سفید و بی بو واژینال را تجربه می کنند.

عفونت قارچی چگونه درمان می شود؟

برخی از عفونت های مخمری خفیف خود به خود از بین می روند. یکی از دلایلی که ممکن است این اتفاق بیفتد این است که تعادل pH واژن زنان در طول چرخه قاعدگی اسیدی‌تر می‌شود و واژن را کمتر میزبان سلول‌های مخمر می‌کند و باعث مرگ آنها می‌شود. اگر شما و پزشکتان احساس می کنید که درمان مناسب است، گزینه ها شامل موارد زیر است:

Fلوکونازول. این یک داروی خوراکی ضد قارچ قوی است که معمولا به صورت یک دوز تجویز می شود و عفونت قارچی را به سرعت از بین می برد.

کلوتریمازول. این ماده ضد قارچ می تواند به شکل کرم، پماد یا شیاف واژینال باشد. دوره درمان می تواند بین سه تا هفت روز باشد و بدون نسخه در دسترس است.

برای عفونت های مخمری پیچیده، شدید یا مکرر، پزشک ممکن است ترکیبی از داروهای فوق را برای مدت طولانی تری تجویز کند.